Elke woensdag loop ik weer te hannesen op het schoolplein. Samen met de jongens ga ik op de fiets Mila ophalen. Het duurt maar een paar minuutjes dus ik neem geen drager of doek mee. Maar al na een paar minuten verzuren mijn armen van het tillen. Ik lijk ook de enige die zich een breuk aan het tillen is. En dat voor iemand die draagt. Ik mis de handigheid, en vooruit ook de zin, om onder het toeziend oog van een schoolpein aan moeders Sem in een doek te doen. En dat is nog niet alles, ik mis nog meer tijdens het dragen. Herken je hier misschien ook iets van?
Barbamama
Ziet er leuk uit dat rugdragen. Maar zolang mijn armen geen barbamama achtige krachten heeft, blijft de Ruck gewoon lekker ruk. En blijf ik me achter m’n beeldscherm verlekkeren aan knopen als Double Hammock. Jaloers! Jaloers op al die mooie knopen en leuke draagselfies.
Selfie
Tsja, selfies en ik zijn gewoon geen lekkere combi. Wat ik mis is lak hebben aan. Lak bebben aan mijn onzekerheid. Ik wil een foto maken en die gewoon lekker delen. Bam! Omdat ik daar zin in heb. Benieuwd hoe het nu gaat? Ik haal nogal wat uit de kast; Er wordt gehupst, aandacht getrokken en hoge lachjes en liedjes komen aan te pas. Twintig foto’s verder zijn zowel het kind als ik er klaar mee. Foto 10 wordt resoluut afgekeurd. Foto 9, 15 en 7 ook. Uiteindelijk wordt het 1 van de allereersten. Uiteraard! Als ik Facebook open om mijn met pijn en moeite gekeurd exemplaar te delen, word ik of afgeleid door iets anders of ik zie een leukere, mooiere en betere selfie. Laat maar!
Meer van mij
Eén van de redenen dat ik niet graag op de foto gaat, is mijn gewicht. Op de één of andere manier klopt het niet met het plaatje dat ik in mijn hoofd heb van mezelf (word zo nu en dan aan gewerkt). Dragen is leuk en handig voor mij en fijn voor het kind. Maar het benadrukt nou net iets teveel van datgene waar ik veels te veel van heb. Vetjes. Niet sjiek.
Basic
Waar ik soms juist meer van zou willen, zijn mooie doekjes. Niet eens een wolletje met alpacahaar of iets extravagant, maar gewoon een mooierd waarvan iedereen wil weten welke het is. Kennelijk wil ik het niet hard genoeg, want ik hou het gewoon bij mijn basic stashje. En gelukkig maar, want ik heb al andere hobby’s waar ik op leegloop. En uiteindelijk doen ook mijn simpele draagdoeken wat ze moeten doen.
Dus geen luxe high end doekje voor mij die ik nonchalant, maar kundig afknoop met een fancy finish. Dragen is voor mij zo snel mogelijk een huilende baby troosten. Zoeken waar ik die doek nou weer heb gelaten. Hem zo snel mogelijk in de meest makkelijke knoop hijsen en dragen maar! En eigenlijk, eigenlijk is dat goed genoeg.
Foto buiten rugknopen via Shutterstock
••Op mamaloublogt.nl maken we soms gebruik van affiliatelinks. Dit betekent dat als jij via die link een aankoop doet, wij daar een commissie voor ontvangen. Dit kost jou niets extra. Daarnaast word ik soms betaald of ontvang ik producten in ruil voor een artikel. Meer informatie vind je in mijn disclaimer. ••
