Laatst kreeg ik een compliment over het feit dat ik wel heel rustig bleef toen mijn dochter schreeuwend, huilend en tierend in de speeltuin stond. Ik merk dat sommige moeders het moeilijk vinden en soms niet weten wat ze met hun puberende peuter aan moeten. Dit zijn mijn redenen waarom ik rustig blijf.
Het is een fase
Elke moeder kan je een verhaal vertellen over haar peuterpuber. Het is een fase waar ze doorheen moeten. Sommige peuters zijn erger dan anderen, maar het gaat weg. Echt waar! En juist door dat gegeven kan ik rustig blijven. Het is maar een fase. Het komt goed. echt waar! Even doorzetten en dan zijn die driftbuien voorbij!
Ze doen het niet om je te kwetsen
Eén van de meest gehoorde opmerkingen: “ze doet het om mij te kwetsen”. Stop, dat is echt niet waar. Ze willen je niet kwetsen, ze hebben het even heel moeilijk met zichzelf. En met dat gegeven kan ik een stuk rustiger blijven. Zo ook tegen mijn dochter die in de dierentuin niet wilde lopen en niet in de wagen wilde. Oww, en tillen wilde ze ook niet, maar ze wilde wel met mij mee. Stampvoetend en huilend riep ze dat ik niet mooi was. Ik kan ervoor kiezen om het mij aan te trekken en erg verdrietig worden. Óf ik kan het naast mijn neerleggen en haar duidelijk zeggen dat ze twee opties heeft. Ik koos voor het laatste. Gaf haar twee keuzes en liep door. Voor ik het wist rende ze mij achterna.
Boos worden werkt averechts
Ik heb gemerkt dat als ik boos word, dit haar niet gaat helpen. Integendeel, ze gaat alleen maar meer gillen en wordt nog bozer. En dan kom je er echt niet meer uit. Ik laat haar altijd heel even razen en daarna spreek ik haar rustig en duidelijk toe. Soms heeft ze iets langer de tijd nodig. En soms moet ik haar oppakken en meenemen, omdat er geen andere optie meer is. Tja, het leven van een peuterpuber kan soms echt heftig zijn. Vooral als het lieveheersbeestje dat jij hebt gevonden weg vliegt en hij niet naar je luistert dat hij terug moet komen.
Alle ouders herkennen het
Laatst was ik in Blijdorp en wilde ze graag met haar broer mee spelen in de grote speeltuin. Helaas is ze daar nog te klein voor en komt ze er niet op. Het gevolg: een krijsende en stampvoetende peuter. De moeder naast mij draaide zich om en zei: “Dit hebben we allemaal meegemaakt.”. Natuurlijk zijn er die ouders die het beter weten en zeggen dat hun kind dit nooit heeft gedaan vanwege hun opvoeding, maar geloof jij dat nu echt? Peuterpubers moeten het soms even kwijt.
Ze willen veel maar kunnen het nog niet
Peuters kunnen hun emoties nog niet goed reguleren. Zo kunnen ze erg blij zijn en dan, binnen een seconde, erg boos. Dat hoort erbij. Ze weten zich nog geen raad met al die emoties. En dan wil je nog van alles maar lukt het niet. Dat is toch frustrerend? Neem die twee dingen samen en je krijgt een driftbui. Met deze informatie in mijn hoofd ben ik anders gaan kijken naar de buien van mijn dochter. Ik kan er beter mee om gaan en weet ook beter wat ze nodig heeft tijdens zo’n bui. Haar het gevoel geven dat ik haar begrijp, geeft haar rust. En dit zorgt ervoor dat ik rustiger kan blijven tijdens zo’n bui.
Peuterfoto via Shutterstock
••Op mamaloublogt.nl maken we soms gebruik van affiliatelinks. Dit betekent dat als jij via die link een aankoop doet, wij daar een commissie voor ontvangen. Dit kost jou niets extra. Daarnaast word ik soms betaald of ontvang ik producten in ruil voor een artikel. Meer informatie vind je in mijn disclaimer. ••
