Door Sanne | Wáárom lukt het mij nou nooit? Overal op Facebook zie ik lieve plaatjes van kinderen die in de doek in slaap vallen, en vervolgens braaf verder slapen als ze uit de doek gehaald worden. Enorm lieve plaatjes van baby’s en zelfs oudere kinderen die, al dan niet inclusief de volledige doek, in de box of hun bedje lekker rustig verder tukken. Mijn leven bestaat uit mislukte transfers. En dan heb ik het over ‘van mij naar bed’ niet ‘voetballer van de ene club naar de andere voor tig miljoen’.
Intuïtie
Zo niet onze Milo. Nee hoor. Milo valt inderdaad zo’n 99,9% van de keren in slaap in de doek. Tot zover prima. Maar als ook maar de gedachte door mijn hoofd gaat dat ik hem eruit ga halen, wordt hij wakker. Dan ben ik dus nog niet begonnen met de knoop loshalen of hem eruit halen he. Nee, dit is puur op basis van zijn intuïtie. Hartstikke mooi voor ‘m dat hij die intuïtie heeft, echt waar. Maar voor mama is het soms ietwat onhandig.
Powernap
Andere kindjes slapen dus lekker ff door bij thuiskomst, Milo kan ik prima in zijn eigen bedje leggen als we thuis komen. Maar na ongeveer 5 minuten heeft meneer het wel gezien, en wenst hij vermaakt te worden en/of op onderzoek uit te gaan. Extra alert, want net een lekker tukkie gedaan he. Tof. Maar wanneer moet mama dan de was doen, de vaatwasser in- dan wel uitruimen, stofzuigen, was opruimen, de volledige chaos die men ‘kinderen hebben’ noemt opruimen, en het speelgoed in de daarvoor bestemde manden gooien omdat de heren dat zelf blijkbaar ondanks herhaaldelijk verzoek niet kunnen? Dat kan an sich prima met een kind op de buik of rug, helemaal goed. Maar dat werkt bij mij dus niet, want dat vind IK dan weer minder handig.
Ondernemend
Dus vanaf dat Milo wakker is, gaat het ongeveer zo: Twee borden uit de vaatwasser, in de kast, Milo weer opnieuw ergens vandaan vissen waar hij klem zit, twee kopjes uit de vaatwasser, in de kast, Milo waarschuwen dat hij van de printer af moet blijven, twee messen uit de vaatwasser, in de lade, printer uitzetten, Milo ergens anders parkeren. Zucht. Niet te doen. Nou hoef ik goddank niet enorm veel te doen qua huishouden, maar zo’n ondernemende baby helpt niet mee hoor. Kom makkelijk aan de 6000 stappen per dag, dat dan weer wel. Slanker word ik er dan weer niet op. Toch jammer.
Het beste plekje
Als het dan weer tijd is voor het volgende dutje, en ik hem in bed probeer te leggen (want dat hoort he), is het vaak weer feest. Nee, die dutjes moeten vandaag BIJ mama. En mama mag NIET stil gaan zitten of stil blijven staan. Want dat blieft het manneke niet. Als er ’s ochtends een dutje in de doek gedaan is, dan potverdorie ’s middags ook he. Da’s genoeg reden voor een bescheiden en berustende zucht van mijn kant. Maar als ik dan aan kom slepen met een doekje, en Milo begint te stralen en zijn armpjes naar me uitstrekt, dan kan het mij allemaal niet lang genoeg duren.
Natuurlijk draagt mama jou, kleine schat. Zolang ik dat nog kan en jij dat nog wil. Altijd.
••Op mamaloublogt.nl maken we soms gebruik van affiliatelinks. Dit betekent dat als jij via die link een aankoop doet, wij daar een commissie voor ontvangen. Dit kost jou niets extra. Daarnaast word ik soms betaald of ontvang ik producten in ruil voor een artikel. Meer informatie vind je in mijn disclaimer. ••
[…] zijn en welke invloed de stof heeft op het dragen. Ook dat de zachtheid van de stof voor meer draagplezier zorgt en dat een stof zacht wordt door te dragen. Daarnaast kwam ik er al snel achter dat er een […]