Home » Een opvoedkundig verschil van mening aan tafel

Een opvoedkundig verschil van mening aan tafel

opvoedkundig verschil van mening aan tafel

Om maar meteen met de deur in huis te vallen; ik heb geen rem als het om eten gaat. Ik hou er gewoon van! Of het nou om mijn avondeten gaat of een reepje chocola; alles moet op. Dat is niet best en dat weet ik maar al te goed. Zeker omdat diabetes altijd in mijn nek loopt te hijgen, wil ik mijn kinderen hiervoor behoeden. Benjamin juicht dit alleen maar toe, alleen over de aanpak hiervan tijdens het avondeten hebben we een verschil van mening. Een opvoedkundig verschil van mening dus!
 

Een top tip

 
Ik las ooit deze tip:
 

Jij bepaalt wat je kind eet,
Je kind bepaalt hoeveel het eet

 
De gedachte erachter is dat je kind zelf leert wanneer het voldaan is en stopt met eten. Ideaal toch?! Ik wou dat ik het kon. Zelf ben ik zo opgevoed dat je eerst je bord moet leeg eten voor je een stukje vlees mag. En nog steeds bewaar ik het lekkerste voor het laatst.
 
Lees ook: Bijvoeding; belangrijk of bijzaak?
 

 

Een opvoedkundig verschil van mening

 
Het gevaar hiervan is dat ik meestal mijn bord leeg eet, ongeacht of ik nog trek heb in de laatste hapjes. Het gevolg daarvan weer is dat ik mijn “ik ben voldaan” gevoel negeer. Sterker nog, dat voel ik niet eens. Ik zie hem overigens wel, maar pas als mijn bord of dat chipszakje leeg is. Voor mijn kinderen wil ik echt anders. Dus als het aan mij ligt, scheppen we Mila haar bord op met het avondeten en laten we haar zelf bepalen hoeveel ze waarvan eet. Laat dit nou tegen het gevoel van mijn wederhelft indruisen. Het liefst houdt hij bijvoorbeeld haar vlees apart en als ze een stukje wil, moet ze eerst nog een paar hapjes groente of aardappels eten. Op dit punt verschillen wij dus van mening. En dat vind ik best lastig.
 
Lees ook: Een vierjarige spraakwaterval
 

Over je eetgrens

 
Wat is er in de kern mis met een paar schepjes groente? Niks eigenlijk. Het staat me alleen tegen dat de kans groot is dat ze meer gaat eten dan nodig is. Dat ze steeds meer over haar eetgrens heen gaat. Misschien zelfs ooit een eetstoornis ontwikkelt. En dat wil ik natuurlijk niet. Benjamin ook niet trouwens hoor. Net als ik wil hij het beste voor haar. Daardoor staan we meestal wel open voor elkaars ideeën. Het is door hem dat ze standaard water drinkt bij het avondeten. En het ook erg lekker vind trouwens. Ook is ze op zich een goede eter. Haar gewicht geeft ook geen reden tot zorgen. Ze is juist aan de magere kant geweest. Er is dus geen directe reden tot zorg, alleen ben ik de problemen liever voor dan dat ik straks een oplossing moet zoeken. Uit eigen ervaring weet ik namelijk dat dat enorm moeilijk kan zijn.
 

Broccoli is stom

 
Alleen soms gooit ze de kont tegen de kribbe en is broccoli stom. Maar de bijbehorende schnitzel wilt ze wel op. De nasi niet willen eten, maar wel de cashewnoten die we ernaast serveren. Dan weet ik ook even niet meer wat wijsheid is en heb ik zelfs een opvoedkundig verschil van mening met mezelf.
 
 
 

Wat zijn de eetregels bij jullie aan tafel? Zit je op 1 lijn hiermee met je partner?

 
 



••Op mamaloublogt.nl maken we soms gebruik van affiliatelinks. Dit betekent dat als jij via die link een aankoop doet, wij daar een commissie voor ontvangen. Dit kost jou niets extra. Daarnaast word ik soms betaald of ontvang ik producten in ruil voor een artikel. Meer informatie vind je in mijn disclaimer. ••

 



Wat vind jij?

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Reacties
  • Voor mijn kindjes schep ik altijd zo op dat ik denk dat ze genoeg hebben. Meestal is het te weinig en vragen ze zelf om meer. En als ze genoeg hebben geven ze dat ook aan. En mogen ze het laten staan. Als ze soms geen zin hebben om te eten, geven wij aan wat ze wel moeten eten, zodat ze toch wat binnenkrijgen.

  • Gelukkig denken mijn man en ik er hetzelfde over. Wij scheppen ook op en de kids mogen ook zelf bepalen wat ze eten en ook of ze eten. Wij hebben besloten dat eten leuk moet zijn en geen stress moet geven, ook bij ons niet. Al vind ik het wel eens lastig als hij helemaal niks eet, meestal geef ik hem dan voor het naar bed gaan nog een stuk fruit zodat hij toch wat op heeft.

  • Ik had dit zelf kunnen schrijven.. Lastig hoor! Ik ben het eigenlijk wel met je eens. Misschien juist omdat ik zelf veel te veel eet en inderdaad geen idee meer heb wanneer ik verzadigd ben. Dat hoop ik bij de kinderen wel te kunnen meegeven. En als dat betekent dat ze maar twee hapjes avondeten nemen, dan zij het zo. Heb ze niet horen klagen dus vermoed dat ze over de dag gezien genoeg binnenkregen.

    Zet je blog in mijn overzicht as zaterdag.

  • Bij mij moesten ze altijd hun bord leeg eten, maar je hebt wel een goed punt vind ik. Als je een kind dwing het bord leeg te eten, weet je niet of hij de signalen van zijn lichaam wel herkent. Anderzijds kunnen ze het natuurlijk ook als smoes gebruiken omdat ze het niet lekker vinden.

    Lastig dus.

    • Opvoeden is lastig, haha. Uiteindelijk willen we allemaal het beste voor ze. Soms veranderen in de loop der jaren ook inzichten. Ik ben precies zo opgevoed zoals jij het ook bij je kinderen hebt gedaan.

Welkom op Mama blogt!
Op deze blog vind je artikelen vol inspiratie, ervaringen en tips rondom het ouderschap, maar ook rondom het vrouw zijn. Want elke moeder is immers ook een vrouw.
Met ruim 1000 blogs heb je vast en zeker genoeg te lezen. Veel plezier!

Gratis aanvragen!

Voor jou!

Mooi en gezondMooi en gezond