Al maanden heeft ze het over naar de basisschool gaan. Ze wilt zo graag. Al is het alleen maar omdat kindjes om haar heen ook gaan. Mijn kleine meid! Steeds minder klein. Gisteren hadden we een afspraak op een basisschool. Een kennismakingsgesprek. Het leek ons handig om haar mee te nemen. Kakelend liep ze mee aan mijn hand. En wat genoot ik van haar. In stilte. Ik was een beetje verder weg met mijn gedachten. De weg die ik vaker afleg, bekeek ik nu met andere ogen. Ik zag dat kleine meisje alleen op haar fiets gaan. Ik telde hoe vaak ze over zou moeten steken. Zou ze wel goed uitkijken? Zouden anderen zich beseffen dat er mensen zijn die dit kleine mensje niet zouden willen missen? Tegelijkertijd bedacht ik me ook hoe irreëel deze gedachten waren, het zou immers nog wel wat jaartjes duren eer ze alleen naar school zou fietsen.
Mila is nooit van de vaste knuffels geweest. Het maakte haar niets uit wat je meenam, als ze maar iets te spelen had. Vandaag moest ineens een bepaalde knuffel mee. Dat heeft ze lang voor we vertrokken kenbaar gemaakt. Voor we weggingen verzekerde ze zichzelf ervan dat ik het had gepakt. Ze wilde hem niet aan de hand of zo, hij mocht gewoon in de luiertas van Bas. Als hij maar mee was. Tijdens het gesprek op school, kroop ze duimend bij papa op schoot. Ook tijdens de rondleiding liep ze zo rond. Het rijmde voor mij niet, dat kleine meisje in zo’n grote school met al die grote kinderen. Mila duimt altijd als ze moe is, maar ik wist zeker dat ze dat nu niet was. O jee, dacht ik. Wat zou de juf wel niet denken? Is ze wel klaar om naar de basisschool te gaan? Toen haalde ze een keer haar duim uit haar mond om te vragen waar de wc is. Zie je dat? Inwendig maakte ik een sprongetje van blijdschap. Ze is wel klaar voor de basisschool beste juf.
Het ene moment wil ik haar klein houden en zie ik haar ook als een klein meisje wat mij nog zo hard nodig heeft. Ik zie alle mogelijke beren op haar toekomstige weg en maak me zorgen dat ik er niet zal zijn om ze voor haar te verjagen. Het volgende moment zie ik een steeds groter wordend meisje en verwacht dan ook een beetje meer zelfstandigheid. Ik wilde graag bevestiging zien dat ze zich gaat redden op de basisschool over een paar maandjes. Ik maakte me in eerste instantie dan ook zorgen om haar mate van aanhankelijkheid tijdens het gesprek.
Met beer nu stevig vastgeklemd onder haar arm fietste ze, na het gesprek, samen met papa weg. Vlak voor ze wegfietsten maakte ik dit plaatje. Stralend keek ze me aan, ze vond het toch wel erg leuk om op school te kijken. Toen ik ze nakeek en met Bas terug naar huis liep bedacht ik me dat ze misschien wel beide is. Een klein meisje dat inderdaad nog het hoognodige op haar pad gaat tegenkomen. Maar ook een meisje dat al doende is om te leren wat ze dan moet doen. Vandaag heeft ze het misschien toch wel al gedaan. Gewapend met een duim en een knuffel.
Naar de basisschool – traktatie inspiratie
Enkele weken geleden nam weer een kindje afscheid op de opvang. Ons bezoek vandaag aan de basisschool leek mij een goede aanleiding om deze afscheid traktatie met je te delen. Ik vind hem erg leuk bedacht! Dit kindje heeft een finish bereikt, op naar de volgende. Hij mag zijn weg vervolgen naar de basisschool.
••Op mamaloublogt.nl maken we soms gebruik van affiliatelinks. Dit betekent dat als jij via die link een aankoop doet, wij daar een commissie voor ontvangen. Dit kost jou niets extra. Daarnaast word ik soms betaald of ontvang ik producten in ruil voor een artikel. Meer informatie vind je in mijn disclaimer. ••
Leuke traktatie en met een mooie boodschap!
Leuk.
Wij zijn erg beperkt hier.
Er mag veel niet wegens ‘gezonde school’ en dat kan ik wel toejuichen!
Deze valt nog wel mee op vlak van suiker en zo, toch?
Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik de kennis daarover niet paraat hebt. Het lijkt me ieg een pak beter dan snoep of iets dergelijks. Wel een goed initiatief bij jullie. Bij mij vroeger op de basisschool mochten we alleen maar groente en fruit trakteren. Misschien minder leuk, maar wel lekker duidelijk. En gezond!
Spannend toch altijd hoor, die stap naar basisonderwijs. Ineens worden ze dan zo groot!
Mooie traktatie weer, creatief!
Oja en dat zelfstandig fietsen, je groeit er vanzelf in mee!
Dat loslaten is zo ontzettend moeilijk!! Ik kan dat zelf ook nog niet en de oudste is al 9. Hoe groot ze ook wordt, het blijft je kleine meisje
Dit gevoel gaat dus nooit over? Meh! 😉
Wat een leuke traktatie! En erg spannend voor Mila om naar de basisschool te gaan dan gaat het opeens erg snel…
Wat een leuk idee die traktatie! En erg spannend voor Mila om naar de basisschool te gaan dan gaat het opeens erg snel
Zo cliché, maar ook zo waar. De tijd vliegt echt! Maar daar weet jij ook vast alles van. Fijne verjaardag gehad?