Door Sanne | Wel eens een Escape Room gedaan? Nee? Doen! Absoluut een aanrader. Samen met Kim & Tamara vorm ik ‘de 3 Escape Musketiers’, we hebben al een aantal kamers samen gedaan, en zullen dat ook zeker blijven doen. Tamara heb ik leren kennen via het ‘draagwereldje’, ofwel de ‘babydraagsekte’. Leuke groep, kom erbij, we hebben koekjes en mooie doekjes…..
Babybeurs
Zij bleek akelig dichtbij te wonen, dus een paar keer afgesproken. Op een zaterdag zouden we naar een babybeurs gaan. Je kent het wel, zo’n zaal met kraampjes waar ze alles aan de man brengen wat je NIET nodig hebt voor een baby. Zoals luieremmers, een draagdoek waarmee je ze als een rupsje tegen je aan dient te hangen of kinderwagens van een paar duizend euro’s. Die beurs viel tegen, heel verrassend. Dus besloten we een Escape Room in de buurt te gaan doen. Met z’n tweeën ja.
Lees ook: Altijd blijven spelen voor meer romantiek; escape room voor de liefde
De smaak te pakken
Dus ik laat me vrijwillig opsluiten met iemand die ik NET ken, in een kamer met puzzels en een doodskist? Ja, don’t ask. Afijn, aangestoken met het virus en de smaak te pakken. Dus algauw werd een nieuwe sessie Escape Rooms gepland. Deze keer zouden we met meer man gaan. VREEMDE MENSEN, die ik niet kende. Eng! Ja je weet maar nooit met wie je je laat opsluiten he. En er is dan wel een noodknop, maar je wil ook geen sissy zijn die daarop drukt want ‘je vindt het eng’. Geen goed imago. De allereerste kamer die dag, zou een van de engste van Nederland moeten zijn. Creepy sfeertje, enge geluiden, the works.
Angstzweet
Nou schijnt het zo te zijn dat je je ontpopt tot een type in een Escape Room. De onderzoeker, de analist, het rekenwonder, dat soort dingen. Ik? Ik was het type ‘laten we veilig in een hoekje gaan staan, nét niet hyperventileren en braaf wachten totdat het voorbij is. Heel behulpzaam en nuttig in zo’n kamer dus. Ook geruststellend om te weten dat je, als assistent accountant, NIET kunt rekenen onder druk. Gelukkig was ik niet de enige angsthaas, in een donker halletje ZONDER LICHT (wie verzint dat) stond ik met twee andere dames angstig aan elkaar vastgeklampt als bange vogeltjes die hun mama kwijt zijn. In dit geval was Tamara de mama, zij moest namelijk terug om iets te halen. Terwijl wij daar in het donker met het angstzweet in onze bilnaad stonden dus. Maar we hebben het overleefd, geen zorgen.
Lees ook: Vakantie; wat is daarmee gebeurd?!
Escape Musketiers a.k.a. enthousiaste leden van de draagmaffia
Een tijdje later gingen de 3 Escape Musketiers weer op pad, na inmiddels nog samen een tweetal ‘soft’ kamers gespeeld te hebben. Baby’s/kinderen bleven thuis (onder toezicht, niet alleen hè), de mama’s gingen weer op weg. Een heel eind weg. Want dat zouden goede Escape Rooms zijn. They better be, met zo’n eind rijden. Eenmaal gearriveerd even rustig een drankje gedaan. Alcoholvrij, want de kamer is in enkelvoud al lastig, laat staan als je hem dubbel ziet. Er was nog een groepje die een kamer kwam spelen, met een baby. Op zich al apart. Maar de baby zou in de draagzak gaan. Dus als 3 iets te enthousiaste leden van de draagmaffia waren wij helemaal blij dat te horen. Of stiekem afgeluisterd te hebben, zo je wil.
Op de proef gesteld
Groot was dan ook onze teleurstelling toen bleek dat de ‘draagzak’ een Babybjorn was. Maar laten we eerlijk zijn, zo zijn we allemaal wel in aanraking gekomen met dragen. Dus even een ‘blik’ onder elkaar, en door. Maar nee, we werden op de proef gesteld. De baby ging er met het gezicht naar voren in. Auw. Oeps. Ehm… nou wordt niemand gelukkig van een bungelende baby in een Babybjorn, maar draagmama’s al helemaal niet. Stilletjes overlegd of Kim haar doek of drager uit de auto zou halen. Nou ja, da’s ook weer zoiets hè. Dus na een stil, maar zeer gemeend ‘niks zeggen’ van mijn kant tegen Tamara (en ook tegen mezelf, vooruit), slikken en doorgaan.
Lees ook: Een warm bad in een konijnenhol
Een nuttige bijdrager
Die keer hebben we Jack the Ripper ontmaskerd, de Hangover from hell overleefd en Jason’s vloek overleefd. Net aan, dat wel. En inmiddels ben ik niet meer het ‘in de hoek stil blijven staan’ type, maar een nuttige bijdrage aan het Escape Room team. Of ze laten me in ieder geval in die waan. Toch aardig van ze. Op de terugweg werden direct de volgende kamers ingepland, want wachten is ‘zeg maar niet ons ding’. Er is dus gewoon een site voor ons Escape Room liefhebbers; escapetalk! De volgende VIER kamers staan weer gepland voor een druilerige zondag.
Een band voor het leven
De 3 mama’s gaan weer op pad. Hun eigen ding doen, hun kroost achterlatend, hun hobby achterna en zichzelf een heel klein beetje verliezend in een fantasie wereld. En, niet onbelangrijk, hun vriendschap nog wat sterker in de schoenen zetten, want wie donkere en enge kamers samen overleven, hebben een band voor het leven.
••Op mamaloublogt.nl maken we soms gebruik van affiliatelinks. Dit betekent dat als jij via die link een aankoop doet, wij daar een commissie voor ontvangen. Dit kost jou niets extra. Daarnaast word ik soms betaald of ontvang ik producten in ruil voor een artikel. Meer informatie vind je in mijn disclaimer. ••
Dat klinkt leuk zeg. Ik heb het zelf nog nooit gedaan, maar mijn oudste zoon wel via zijn werk. Hij was ook enthousiast.
Ik heb alleen die in Utrecht gedaan, maar ben er meteen helemaal gek van. Lijkt me leuk om er zoveel te doen dat er een mooi top 10 lijstje gemaakt kan worden voor anderen die ze ook willen doen 🙂
Leuk he die escape rooms?
Ik moet zeggen dat sinds ik er werk dat het voor mij pas echt ging leven, leuk om allemaal leuke positieve verhalen te lezen van bezoekers.
Hoi! Zeker leuk. Al ben ik nog een beginner, met 16 kamers 😉
Waar werk je?