Afgelopen week las ik een mooie blog over het lastige kind en hoe ze daar een oordeel over hebben. En doen we dat eigenlijk niet allemaal? Gelijk een oordeel hebben over iets wat je ziet? Het inspireerde mij om deze blog te schrijven.
Zien
We oordelen over de dingen die wij zien. Een druk kind? Zal vast teveel suiker krijgen? Een kind dat alleen maar huilt? Krijgt zeker alles voor elkaar door het huilen. Maar weet je wat erachter zit? Weet je waarom een kind zo doet? En dat is het hem nou juist. Wij denken dat we de kinderen zien, maar zien we ze wel echt?
Kinderen worden niet “lastig” geboren
Kinderen worden niet lastig geworden. Ze willen niet vervelend doen of boos worden. Het gedrag van het kind laat vooral zien dat het niet weet wat het met zijn of haar emoties aan moet. Of dat het niet weet wat te doen in een situatie waar ze in zitten. En ook de omgeving speelt een grote rol, maar oordeel niet te snel! Een kind dat bijvoorbeeld niet stil kan zitten aan tafel tijdens een etentje heeft misschien wel ADHD. Er zijn mensen die gelijk denk ” ohhh zie je nou, hij heeft niet geleerd om netjes aan tafel te zitten”.
Kijk wat er echt aan de hand is
Zet nou eens je eerste gedachte opzij. Een kind dat bijvoorbeeld snel boos is. Wat is je eerste gedachte? Pff, wat een vervelend kind. Het slurpt jouw energie. Maar zie je wat er echt aan de hand is? Misschien is het kind wel hoogsensitief en worden alle prikkels hem teveel? Misschien vindt hij het lastig om aan te geven dat hij eigenlijk heel verdrietig is omdat zijn auto kapot is gemaakt. Kijk niet naar wat je ziet, maar kijk verder. Klinkt gek, toch? Maar om kinderen met andere ogen te bekijken, moet je verder kijken dan je neus lang is.
Ze doet het echt om mij te pesten
Die puberdochter? Die altijd tegen je in gaat? Zich niet aan de regels houdt? Misschien voelt ze zich in de war. Tijdens de puberteit verandert er zoveel aan je lichaam. Of wordt ze misschien gepest? Kinderen zijn niet van nature lastig. Ik herhaal het nogmaals. Achter het gedrag zit altijd wat! Ga op onderzoek uit en ga van het lieve kind uit.
Mijn eigen kijk op het kind
In de loop van de jaren ben ik anders gaan kijken naar kinderen. Zeker toen ik zelf moeder werd. En na wat ik het afgelopen jaar heb meegemaakt en onderzocht ga ik altijd uit van het goede. Vroeger had ik vaak een oordeel. Dat kind dat altijd ruzie maakte met anderen. Tja, dat zal dan wel aan hem liggen. Nou die gedachte heb ik nu nooit meer! Ik kijk wat de achterliggende reden is en kijk naar de situatie. Kan ik daaruit een patroon ontdekken? Zijn er dingen die hem prikkelen. Nooit, maar dan ook nooit meer zal ik gelijk een oordeel hebben.
Lief kind, ik zie je!
••Op mamaloublogt.nl maken we soms gebruik van affiliatelinks. Dit betekent dat als jij via die link een aankoop doet, wij daar een commissie voor ontvangen. Dit kost jou niets extra. Daarnaast word ik soms betaald of ontvang ik producten in ruil voor een artikel. Meer informatie vind je in mijn disclaimer. ••
