Ik heb niet zoveel met invulboeken. Ze zijn heus leuk, maar ze nemen zoveel verplichtingen met zich mee. In december kreeg ik het boek Elke dag een vraag (de mama-editie) cadeau van Benjamin. De bedoeling is dat je elke dag een vraag beantwoordt. Vijf jaar lang! Gedoemd om te mislukken, maar ik vond de intentie van het boek en de gulle gever te leuk om er niet mee aan de slag te gaan. Vol enthousiasme begon ik op 1 januari om ergens aan het eind van diezelfde maand nog te stranden. Zo af en toe pak ik ‘m vol goede voornemens weer bij. Erg jammer!
Jammer joh!
https://www.instagram.com/p/BP20rv9BkI_/
Zo heb ik eigenlijk nog een paar van die momentjes gehad waarop ik al dan niet hardop “jammer joh” verzuchtte. Eerder heb ik al een blog hierover geschreven en er is weer nieuwe aanwas. Komen ze;
Nieuwe oorbelletjes
Van “Sinterklaas” heeft Mila vorig jaar nieuwe oorbelletjes gekregen. Een paar die ze nog in wilde houden ook. Dank u wel Sinterklaasje! Helaas raakte ze er 1 van kwijt. De hulpsinterklazen vonden dat natuurlijk niet zo leuk. Des te groter de vreugde toen hulpsinterklaas 1, ook wel de man des huizes genoemd, een achterkantje spotte en vervolgens hulpsinterklaas 2 iets zag glinsteren op het hoogpolige tapijt. Helemaal blij deed ik het oorbelletje weer bij haar erin. Waarna Mila zich hardop afvroeg waar nu het andere toch was gebleven. Jammer joh!
Kleinigheidje
Geen idee meer waarom, maar ze had een kleinigheidje verdiend. Jeuj! Het was last minute dus dan ben ik enorm blij met de cadeautjestas die ik heb. Ik toverde een mooie doos tevoorschijn en pakte het leuk in. Toen zij het vervolgens uitpakte viel me pas op dat dit poppenhuis uit 85, soms wel ieniemienie, onderdelen bestond. Jammer joh! Het plezier was trouwens wel heel groot en dat is ook wat waard.
Bubbeltjesplastic
Als een kind zo blij was ik vroeger met bubbeltjesplastic. Toen ik vorige week een flink stuk in een pakket ontving, riep ik Mila dan ook ietwat euforisch bij me. Niet dat ik had gedacht dat ze m’n blote voeten zou kussen, maar haar wijfelende blik die van mij naar het plastic ging en weer terug had ik niet op gerekend. En al helemaal niet dat ze het zou aanpakken en vervolgens bij het plastic huisvuil zou mieteren. En bedankt!
Zwangerschapsverlof
Voorbij is het. Over! Sinds een kleine week ben ik weer aan het werk. Waar ik bij Bas en Mila vol enthousiasme weer aan de slag ging, liggen de zaken nu anders. Ik vond het thuis moederen en bloggen heerlijk. Daarnaast kwam daar een nieuwe uitdaging in de vorm van DraagKaart bij. Omdat ik heel goed besef dat zonder mijn baan ik dit soort leuke dingen niet zou kunnen doen, ben ik vooral dankbaar dat ik überhaupt een baan heb. En toch…
Verhaspelen
Kaassantje, kappetjes, kinkerklaas en pleesplees. Zo maar een paar verbasteringen die Mila haar zelf eigen heeft gemaakt. Langzaam maar zeker verdween het één na het ander en maakte plaats voor wat het daadwerkelijk moet zijn; croissantje, Sinterklaas en recentelijk placemats. Zo jammer, want het was enorm schattig! Nu ze op school zit gaat het helemaal hard. Haar uitspraken zijn tegenwoordig vaak meteen goed. Daarom houden we kappetje (pakketje) er stug in. Niet tegen haar uiteraard, maar gewoon zo tussen ons tweeën.
Kraamvisite vergeten
Collega’s stonden gisteren op de stoep voor kraambezoek. Was ik vergeten! Huis was aan kant en ik had een bh aan. Een godswonder zeg ik je..
— mamaLou blogt (@mamaLou_blogt) 30 maart 2017
Van welke verhaspeling van je kind kun je maar moeilijk afscheid nemen?
••Op mamaloublogt.nl maken we soms gebruik van affiliatelinks. Dit betekent dat als jij via die link een aankoop doet, wij daar een commissie voor ontvangen. Dit kost jou niets extra. Daarnaast word ik soms betaald of ontvang ik producten in ruil voor een artikel. Meer informatie vind je in mijn disclaimer. ••
Hardop gelachen hier 🙂
Mooi zo! 🙂
LOL. Grappig dat ze dat bubbeltjesplastic gewoon weggooide : )
Eindeloos speelplezier zo bij het afval. 😉