Van de week ontdekte ik een bijschrijving van €29,95 op mijn rekening. Ah, Leen Bakker! Het was natuurlijk te mooi om waar te zijn, maar na een aantal advertenties op bijvoorbeeld Facebook ging ik toch een beetje in sprookjes geloven. Na eerst een tamtam ronde gedaan te hebben in een paar Whattsapp groepjes bestelde ik een bed. Nou ja, hoogslaper dan. Met tent. En matras! Voor €24,95. Als je het uitschrijft, besef je echt hoe kansloos het was dat iemand het bed daadwerkelijk geleverd zou krijgen. Een keten hiervoor dagvaarden en eisen stellen vind ik persoonlijk belachelijk, maar een hartgrondige jammer joh! is wel op z’n plaats.
Foutje, bedankt!
Vergissen is menselijk natuurlijk. Kan gebeuren. Hoe je hiermee omgaat, maakt het verschil. Je kunt natuurlijk alles ontkennen. Een tactiek die Mila vooral toepast als ze, ondanks het verzoek om zachtjes te doen, haar broertjes heeft wakker gepraat ’s morgens.
M: Hij was al wakker hoor!
Ik: Uhm, nee hoor schat.
M: Jawel, ik jok niet.
Ik: De waarheid is toch echt anders.
M: Kijk maar mama, hij is wakker.
Ik: Ja nu wel lieverd.
Elke morgen weer. Zo jammer de bammer.
Lees ook: Jammer joh! Volgende keer beter
Een gesloten deur
Door schade en schande word je wijs. Laten we het even over die schade hebben. Onze achterdeur kun je op slot draaien, maar hij heeft ook twee hendelsloten. Zo kon het gebeuren dat ik snel even het biobakje wilde legen en mijn kleine dreumes met een glimlach de onderste hendel snel naar beneden trok en mij zo buitensloot. Daar sta je dan! Jammer joh. Met wat paniekerige aanwijzingen van mij lukte het de oudste om de deur open te maken. Gelukkig maar anders werd het een gevalletje slotenmaker.
Gevallen borstcompres
Je borstcompres die uit je bh valt en gevonden wordt door een collega, valt eigenlijk in de categorie nooit meer over praten. In het kader van eerlijk zullen we alles delen haal ik toch even dit Jammer joh! moment aan. Ik zal het kort houden.
Terugkomend van het toilet loopt een mannelijke collega mee terug naar mijn bureau. Hij fluistert hierbij tegen mij dat ik volgens hem iets ben vergeten. Niet begrijpend kijk ik ‘m aan. Je bent iets vergeten zegt hij, ditmaal iets duidelijker en wijzend naar mijn bureaustoel. Daar lag een witte borstcompres helemaal out of place te wezen. Hij had het gevonden, opgeraapt en op mijn stoel gelegd. Haha!
Voor de vorm
Liever niet, maar best aardig eigenlijk toch?! Daar loop ik vaker tegenaan. Letterlijk! Om het afvallen te stimuleren, loop ik regelmatig hard. Belgische Evy stoomt mij in een cursus op om in 30 minuten, 5 kilometer te kunnen rennen. Dat doet ze in een fijn tempo. Rennen en wandelen wisselen elkaar af. Die automobilist die zachtjes gaat rijden zodat ik door kan rennen, nèt op het moment dat ik eindelijk mag wandelen, weet dat natuurlijk helemaal niet. “Maar… maar… het mocht van Evy” wil ik weleens roepen. Doe ik natuurlijk niet. Wel ren ik voor de vorm dan toch maar even door. Het is ook nooit goed.
Lees ook: Jammer joh! #2 over bubbeltjesplastic en kappetjes
Uitstappen is een kunst
In de metro bijvoorbeeld ook niet. Als iemand uit wil stappen, ga ik in de tegenovergestelde richting van de minst verre deur aan de kant (je mag deze zin best nog een keer of 2 overlezen 😁). Ik maak in mijn beleving de weg vrij voor vlot uitstappen. In theorie dan. Dat wordt niet altijd begrepen of gewaardeerd gezien ze zich per sé langs mij willen persen onderweg naar een langere route uit de metro. Ben ik een keer praktisch…
De foto’s van het lachend jong meisje kun je hier, hier en hier op Shutterstock vinden
••Op mamaloublogt.nl maken we soms gebruik van affiliatelinks. Dit betekent dat als jij via die link een aankoop doet, wij daar een commissie voor ontvangen. Dit kost jou niets extra. Daarnaast word ik soms betaald of ontvang ik producten in ruil voor een artikel. Meer informatie vind je in mijn disclaimer. ••