Het schijnt vandaag de meest deprimerende dag van het jaar te zijn. De zomervakantie is nog ver weg en ook de goede voornemens sterven een vroege dood. Eerlijk? Niets van gemerkt! Als je maar vaak genoeg iets hoort, zegt of leest ga je het vanzelf als waarheid aannemen. Dus ik heb er verder geen aandacht aan besteed. Wel leek het me een goed moment om te delen hoe het gaat met mijn goede voornemens.
Mijn goede voornemens
Wat waren mijn voornemens dan? Allereerst wil ik dit jaar 10 kilo afvallen. Mijn wens om meer de telefoon te laten staan is ook heel groot. Tot slot leek het me heel fijn om de combinatie van werken, huishouden en gezin eens wel sluitend te maken. Dat zijn mijn persoonlijke doelen in een notendop. Ben ik iets opgeschoten of zijn het slechts voornemens gebleven?
This time next year: -10 kilo
Na de feestdagen heb ik weer de WW opgepakt en het is eigenlijk bizar hoeveel ik tijdens december ben aangekomen. Na de eerste week werd ik alweer blij van de weegschaal want ik was 1,6 kilo afgevallen. Enige wat ik heb gedaan was niet snoepen. Ik had veel moeite om meteen strak in het gareel te gaan dus ik deed het rustig aan. Zonder chocolade. En dat was genoeg. Ook de week daarop kon ik er maar niet in komen. Het was kennelijk toch veel beter dan hoe ik voorheen bezig was, want ik viel 0,9 kilo af. Gaat lekker zou je denken!
Afgelopen weekend verviel ik helaas in mijn oude patroon van borrelen met chips, bitterballen en andere snacks. Op zich moet het kunnen een avondje borrelen, maar niet een heel weekend. Dus het zal mij benieuwen komende week. In principe heb ik op dit moment een kwart van mijn doel al bereikt. En dat vind ik best een lekker beginnetje.
Unplug & unwind
Dat kan ik nog niet zeggen van mijn wens om meer die verrekte telefoon aan de kant te leggen. Het is een hele stomme verslaving. Ik heb nog veel te vaak dat ik ‘m uit automatisme pak en niet eens goed weet waarom. Niet om te bellen in elk geval want dat doe ik amper. Facebooken, e-mailen en bloggen des te meer. Dus hier is nog veel werk aan de winkel.
Aan de kant
En over werken gesproken… Er moest echt wat gebeuren in huis. Veels te vaak lagen mijn prioriteiten verkeerd en liep ik achter de feiten aan wat betreft het huishouden. Er is hoop! Ik heb gemerkt dat als je een keer iets laat versloffen de boel gewoon in de soep loopt, dus ik probeer wel van een aantal basiszaken een routine te maken. In de morgen boven opruimen voor ik naar beneden ga bijvoorbeeld. Meteen na het avondeten de vaatwasser inruimen. En wat ik ook fijn vind, is de woonkamer opruimen voordat we naar boven gaan met de kinderen. Als ze op bed liggen en ik kom beneden is alles aan kant en dat voelt zó goed. Dan kom ik ook niet in de verleiding om het voor me uit te schuiven. Waar ik nog meters mee kan maken zijn de grote klussen zoals de administratie.
Ik heb wel het idee dat mijn prioriteiten de goede kant op schuiven. Er is meer balans tussen al die ballen die hoog gehouden moeten worden.
Al met al ben ik niet ontevreden met hoe het gaat met de doelen die ik heb gesteld. Het is een proces dat in gang is gezet en langzaam op gang komt, maar van opgeven wil ik op dit moment niets weten. Niks blue monday! Maar waar blijft die zomervakantie nou? 😉
Mijn Mooie Momenten
Vorige week sloeg ik ze over, maar nu heb ik toch een paar foto’s van afgelopen week uitgepikt die ik graag wil delen.
Mijn week begon met een zieke Sem. Al een paar dagen was hij niet lekker. Koorts, huilen en veel willen hangen. Ik zag de bui al hangen en nam een vrije dag op. Hij sliep veel, maar het ging verder wel ok eigenlijk. Zo goed dat we in de middag samen boodschappen zijn gaan doen. Volgende week wordt deze knapperd al weer 2 jaar en het is zo leuk om te zien hoe het een echte knul is geworden dat precies weet wat hij wil en vooral wat niet.
Dinsdag had ik juist fijne één op één momenten samen met Mila. Het is mijn ZZP werkdag en daarom kan ik haar gewoon ophalen van school en hoeft ze niet meer naar de BSO. We speelden een paar potjes Kwartet en Memory. Niets bijzonders en toch groot plezier.
Waar ik ook heel blij van word, zijn mijn rijlessen. Ik heb er nu 12 van 100 minuten gehad en ik ben er nog niet, maar ik heb er zo onwijs veel lol in om achter het stuur te zitten. Ik kan niet wachten tot ik het roze pasje mag aanvragen.
We sloten het weekend af met kraamvisite. Altijd leuk! Het is uiteraard een mooi, lief en schattig babietje. De kater des huizes kon ook op veel aandacht van de jongens rekenen.
••Op mamaloublogt.nl maken we soms gebruik van affiliatelinks. Dit betekent dat als jij via die link een aankoop doet, wij daar een commissie voor ontvangen. Dit kost jou niets extra. Daarnaast word ik soms betaald of ontvang ik producten in ruil voor een artikel. Meer informatie vind je in mijn disclaimer. ••
