Wist je dat een keizersnede (ook wel keizersnee of sectio genoemd) een relatief zware operatie is? En na een operatie hou je altijd een wond(je). Na een keizersnede is dat zelfs een dubbele wond. Het ziekenhuis, je verloskundige en ook je kraamverzorger zullen je op het hart drukken om vooral de eerste zes weken na de keizersnede niets zwaarders dan je eigen baby te tillen. Maar hoe zit dat met dragen? Hoe lang na een keizersnede mag je je kind dragen?
Dragen na een keizersnede
Na een keizersnede kun je dragen zodra dat goed voelt voor jou. Dat is een heel kort antwoord op de vraag hoe lang je na een keizersnede moet wachten met het dragen van je kindje. De één zal weken krom lopen en amper kunnen lachen en hoesten zonder pijn te hebben en weer een ander loopt zich na twee weken fluitend de benen uit het lijf voor de kraamvisite. Of je dat laatste moet willen is nog maar de vraag, maar het geeft wel aan dat het herstel bij iedere vrouw anders verloopt.
Lees ook: Baas in eigen kraambed; ik wil geen bezoek meteen na de bevalling
Bevallen via een keizersnede
De mogelijkheid bestaat dat je met iets meer achtergrondinformatie misschien een ander besluit zou nemen. Dus daarom in het kort nog eens wat een keizersnede inhoudt. De term keizersnede heb ik overigens nooit begrepen. Ik heb er inmiddels drie gehad (spoed, ongepland en gepland) en de term keizerlijk is niet het eerste dat in me opkomt.
Er zijn verschillende redenen om de baby middels een keizersnede te halen. Nood, stuitligging, voorliggende placenta, een niet vorderende bevalling of een geplande keizersnede met het oog op eerdere ervaringen. En nee, deze opsomming is zeker niet compleet! Je verloskundige en/of gynaecoloog zal uitgebreid de reden hiervoor met je bespreken. Tijdens de keizersnede maakt de gynaecoloog eerst je buikwand open (tegenwoordig een kleine horizontale streep langs je bikinilijn) en vervolgens snijdt hij de baarmoederwand open. Deze laatste is een relatief grotere opening. Nadat de baby geboren is, hecht of niet hij alle lagen weer dicht.
Lees ook: 5x een draagdoek gebruiken voor je baby geboren is
Herstellen na een keizersnede
De gynaecoloog heeft zich, om bij de baby te kunnen komen, door verschillende lagen van je buik(spieren) moeten werken. Hij laat hierbij twee wonden achter die moeten genezen. Niet voor niets wordt een keizersnede gezien als een grote buikoperatie. En daar moet je van herstellen. Een algemene richtlijn hierbij is zes weken. Tijdens deze zes weken mag je in principe niet autorijden en lichamelijk inspannend werk doen.
Hoe lang na een keizersnede mag je je kind dragen?
Wat wel mag (en doe dat met het oog op de hechting vooral lekker veel en vaak) is je kindje dragen. Iedere ouder zal alleen beamen dat dragen op de arm op een gegeven moment wat zwaarder of onhandiger wordt. Dragen met een draagdoek of draagzak biedt dan een fijne oplossing. Het gewicht van je kindje wordt hierbij namelijk wat gelijkmatiger verdeeld. Dus zo bezien zou het dragen na een keizersnede geen belemmering moeten zijn. Maar die wonden hè, die zijn er ook nog. En die moet je ontzien. Dat zal je herstel alleen maar ten goede komen en de kans op complicaties verminderen. Luisteren naar je lichaam en niets forceren dus. Het dragen mag absoluut geen pijn doen.
Lees ook: Ik heb drie kinderen gekregen, maar ik ben nog nooit bevallen
Welke knopen kun je het beste gebruiken?
Heb je het gevoel dat het dragen kan? Er zijn knopen waarbij je je onderbuik kunt ontzien:
• De FWCC tas is een variant op de basisknoop Front Wrap Cross Carry (FWCC). Tas is een afkorting van tied at shoulder (zie foto). Doordat je de doek ter hoogte van je schouder afknoopt en niet in je middel ontzie je je buik meer.
Tip: Met de app Up & Close kun je heel makkelijk knopen opzoeken.
• Met Torso dragen draag je je baby laag op je rug en knoop je de doek hoog over je borst. Een torso doek is daarbij een korte doek waardoor je bewegingen redelijk klein blijven.
• De ringsling is een a-symmetrische drager waarbij het gewicht op een schouder en een heup leunt. Er lopen geen banen over de buik en je hoeft geen hele grote bewegingen te maken wat het perfect maakt om na een keizersnede mee te dragen. Het kan prettiger zijn om je baby meer op je buik dan op je heup te dragen, probeer het uit.
Persoonlijk raad ik af:
• De ruck is een rugknoop die je vanaf geboorte mag doen, maar het is verstandig hiermee te wachten tot je volledig hersteld bent. Rugknopen met een pasgeboren baby is van zichzelf al spannend genoeg.
Conclusie
Het korte antwoord is dus dat dragen na een keizersnede kan zodra jij daar aan toe bent. Dat kan na drie dagen al zijn of “pas” na drie weken. Wat ik daarbij wil meegeven is dat je de impact van een keizersnede op je lichaam niet moet onderschatten. Als je besluit te gaan dragen, probeer het wondgebied hierbij zoveel mogelijk te ontzien.
••Op mamaloublogt.nl maken we soms gebruik van affiliatelinks. Dit betekent dat als jij via die link een aankoop doet, wij daar een commissie voor ontvangen. Dit kost jou niets extra. Daarnaast word ik soms betaald of ontvang ik producten in ruil voor een artikel. Meer informatie vind je in mijn disclaimer. ••
Ook ik heb een spoedkeizersnede achter de rug. Ik vond het herstel pittig en dragen de eerste tijd niet zo fijn. Vooral de druk op buik en wond was pijnlijk. Met jrrl langzaam opbouwen ging het wel beter. En ons kindje werd heel rustig van dragen. Dus was wel een aanrader!
Kan ik me helemaal indenken. Ik zat in de weken na de geboorte van de jongste met de middelste losjes in de doek op de bank. Dat was toen voldoende voor hem en meer dan dat ging ook niet voor mij.
Mijn spoed vond ik trouwens veel en veel pittiger dan de anderen.
Wat een fijn artikel! Ik ben herstellende van een geplande keizersnede, nu 5 weken postpartum. Helaas behoor ik tot de groep “weken krom lopen van de pijn en amper kunnen hoesten/lachen/niezen”. En juist omdat je niet wil lachen, moest ik steeds om de stomste dingen lachen, heel erg pijnlijk dus. Ik stuurde mensen ook echt weg omdat ze dan zelf ook weer moesten lachen en ik dus ook weer. Pff, maar dat kwam denk ik ook door mijn slaaptekort dat ik vanuit gekte dan maar ging lachen steeds. Nu kan ik gelukkig zelfs weer een beetje hoesten. Ik vind het vervelend dat er inderdaad zo licht over een keizersnede wordt gedacht, mijn nichtje zei nog: “oh je hoeft iig lekker niet te bevallen!”. En inderdaad, vanwege het oog op mijn eerste bevallingervaring (schouderdystocie vanwege p97 kindje en uitgescheurd tot op de kringspier) werd het nu een keizersnede, en ja, het persen hoeft dan gelukkig niet meer, maar het herstel is allesbehalve makkelijk. Ik kreeg nog een paar uur weeën de avond van tevoren dus die heb ik weer meegemaakt. En ik vind het vervelend dat er ook heel moeilijk wordt gedaan over pijnstilling. Met frisse tegenzin werd er morfine gegeven en ik kreeg geen diclofenac mee naar huis (terwijl je op dag 2 al ontslagen wordt). Dan mag je verder op alleen paracetamol. Nou sorry hoor, dat was voor mij niet voldoende. In NL heerst het mantra dat je maar pijn moet lijden ofzo, ik heb het aangevuld met ibuprofen. Ik stelde de eerste week het toiletbezoek uit vanwege de pijn om uit bed te komen en te lopen. Dan liep ik krom, de pijn weg puffend alsof het weeën waren. Ik moest dan echt bewust op mijn ademhaling letten want het voelde soms of ik niet kon ademen. En dan nog werd in de kraamweek aangedrongen dat ik misschien even door de pijn heen moest en maar snel de pijnstilling moest afbouwen. Ehh, het is nog maar net 1 week geleden, alsof ik jaren al pijnstillers aan het slikken ben. Ik ben dus jaloers op vrouwen die dus roepen nergens last van te hebben, en soms lees ik dat ze op dag 3 al geen pijnstelling meer nodig hadden. Ik was trots toen ik na 4 weken geen paracetamol meer nodig had. Hoe kan dat verschil zo groot zijn? Maakt het uit welke zenuwen ze doorsnijden of hoe groot ze je wond snijden? Ik ben echt geen aansteller en ik huil zelden, maar ik huilde regelmatig van de vlammende pijn in de wond. Vanuit het zkh ben ik ook huilend de trap op geklommen treetje voor treetje om vervolgens pas na de kraamweek weer eens naar beneden te gaan.
Ik zou heel graag mijn kindje dragen in de draagzak maar het is voor mij nog te pijnlijk om de buikgordel vast te gespen en aan te trekken, die zit ter hoogte van mijn middel en mijn hele buik voelt nog beurs aan. Dus daar moet ik helaas nog even mee wachten.