Elke woensdag en weekend, beter gezegd elk vrije moment, ben ik een beetje met mezelf in tweestrijd. Aan de ene kant ben ik na een aantal dagen werken toe aan rust of tijd om huishoudelijke klusjes te doen en aan de andere kant heb je de kinderen met elk hun eigen behoeftes. Hun allergrootste behoefte is natuurlijk aandacht en spelen. Ik heb daar niet altijd zin in. Dat botst met mijn oergevoel om een goede moeder voor hun te zijn. Op dit moment ben ik niet tevreden met hoe het gaat. Ik heb de juiste balans nog niet gevonden. Toch heb ik wel al kleine stapjes gezet naar een situatie die idealer is. En elk stapje is er één nietwaar?
Mijn definitie van een goede moeder zijn
Omdat mijn wensen en de werkelijkheid ver uit elkaar liggen, denk ik regelmatig aan hoe het voor mijn gevoel zou moeten zijn. Moeten inderdaad. Van mezelf voor de mensen die ik het allerliefste heb. Wat ik ze gun is een moeder die hun belang altijd voorop stelt. Als ze nu willen knutselen dan gaan we nu knutselen. Willen ze buiten spelen? Hoppakee die jas aan en naar buiten! Een baken van rust, zelfvertrouwen en geborgenheid. Iemand die wel grenzen stelt, maar ze binnen die gestelde kaders vrijheid geeft.
Lees ook: Angst van een moeder
Als de werkelijkheid anders is
Tsja, dan kun je het wel helder hebben hoe je het graag zou willen. Dat ideale plaatje houd geen rekening met korte nachten, je kort lontje, stress op je werk, je mobiele telefoon verslaving en het feit dat je ook tijd voor jezelf nodig hebt. Mijn intenties zijn in orde, aan de uitvoering moet nog geschaafd worden. Waar begin je als er voor je gevoel zoveel mis is?
Erkennen dat ik hulp nodig heb en die zoeken
Ten eerste heb ik gekeken naar wat voor hulp ik goed kan gebruiken. Voor mij bleek dat het huishouden te zijn. Aangezien een huishoudelijke hulp geen optie is, moest ik het bij mezelf houden. Mijn eigen gedrag veranderen en een schop onder mijn kont van een buitenstaander. Die buitenstaander is Helga en haar voorjaarsschoonmaak challenge. Ik loop gigantisch achter om eerlijk te zijn, maar er gebeurt iets. En dat smaakt naar meer.
Lees ook: 5 simpele tips om als drukke mama vaker aan jezelf te denken
De gulden middenweg vinden
Als de behoeftes van je kind botsen met je karakter wordt het probleem al iets lastiger dan je met een challenge kunt oplossen. Ze spelen graag buiten en ik kruip het liefst onder een dekentje op de bank. Dan is het echt een kwestie van gaan met die banaan en het toch doen omdat je het de ander zo graag gunt. Toch vind ik dat makkelijker gezegd dan gedaan. Dat je het teveel gedoe of echt niet leuk vindt om gewoon maar te doen wat je kind wil is nou niet iets waar ik reuzetrots op ben. Buiten spelen of samen spelen met een vriendinnetje na schooltijd is nu niet bepaald een gek verzoek.
Hoe kun je nu zorgen dat beide hun zin krijgen? Ik ben hierin op zoek gegaan naar de gulden middenweg en heb ‘m gevonden. Een soort van dan. Ik heb ontdekt dat ik vooral moeite heb met de spontane “mag puntje puntje bij mij komen spelen?” verzoekjes. Wat ik nu doe is vooraf afspreken of het wel of niet mag. Dan kan ik me er mentaal op voorbereiden. Tjees wat klinkt dat oud en ingekakt, maar je hebt het ook maar te doen met je karakter.
Kijken naar wat wel goed gaat
Ik ben me trouwens niet alleen bewust van wat er nu niet goed gaat, ik kijk zeker ook naar de positieve kanten. Mijn kinderen zijn hartstikke gek op mij en dat heb ik vast ergens aan verdiend. Zijn het mijn flauwe grapjes? De keren dat we wel gezellig samen bakken? Het feit dat ik me nu ook op school inzet? De vele knuffels en kusjes? Het zal vast een optelsom van van alles zijn. Wat zou de uitkomst zijn? Een zes+?
De kloof dichten
Waar ik dus vooral moeite mee heb, is dat mijn beeld van een goede moeder niet overeenkomt met hoe ik nu als moeder ben. Hoe goed je ook denkt voorbereid te zijn, er zijn altijd punten waar je niet aan denkt als je moeder wordt. Dan kun je dat ideale beeld aanpassen en/of zorgen dat de werkelijkheid dichterbij je wensen komt te liggen. Welke moeder ik graag zou willen zijn, is in mijn ogen vrij realistisch. Ik baal er daarom soms van dat het werk, mijn karakter en andere factoren hierop van invloed kunnen zijn. Door te erkennen dat ik hulp nodig heb en die zoeken en daarnaast af en toe de gulden middenweg te bewandelen wordt deze kloof al iets minder breed. Tot slot moet ik ook gewoon niet vergeten dat het niet alleen bar en boos is. Dat bewijzen hun onbezorgde lachjes mij elke dag weer.
••Op mamaloublogt.nl maken we soms gebruik van affiliatelinks. Dit betekent dat als jij via die link een aankoop doet, wij daar een commissie voor ontvangen. Dit kost jou niets extra. Daarnaast word ik soms betaald of ontvang ik producten in ruil voor een artikel. Meer informatie vind je in mijn disclaimer. ••
