Op een draaggerelateerde facebookgroep zag ik dit mooie verhaal van Draagmemmie. Ik heb haar meteen uitgenodigd om een gastblog te schrijven voor de draag(dins)dag, waarop ze gelukkig ja zei.
Lees hier haar draagverhaal:
In optocht
Daar gaan we. In optocht onze hond uitlaten. Of laat de hond ons uit? Het is maar hoe je het bekijkt. In elk geval gaat de hond voorop. Daarachter volgt ons roodharig peutertje. Uiteraard met een grote stok in zijn handen en zijn rode laarsjes onder de blubber. Niet ver daarachter stuitert onze roodharige dreumes. Het lopen is net geleerd, dus hij wil niets anders meer. Hij volgt zijn broer met schelpen en bladeren in zijn handjes en zijn blauwe laarsjes zitten ook onder de blubber.
Lees ook: Afscheid nemen van het dragen
In de draagdoek
Wij volgen. Manlief met een (nog) lege draagzak op zijn rug en een buggy in zijn hand. En dan volg ik met ons kleinste roodharige mannetje op mijn buik. Heerlijk in de draagdoek. We genieten van de rust om ons heen. Tenminste, voor zolang het duurt. De eerste brul komt van onze kleinste roodharige. Honger! Gelukkig zijn we dit keer voorbereid van huis vertrokken en hebben we een flesje melk meegenomen. Voeden in de doek is geen enkel probleem.
Lees ook: Liefde… daar kan geen technisch hoogstandje tegenop!
Een stokje tussen steken
Terwijl ik de kleinste voed, begint de middelste te jengelen. Hij is moe geworden van het lopen en daarom zetten we hem in de buggy. De hele verzameling schelpjes en bladeren worden meegenomen. Het duurt niet lang of de middelste, die we zojuist in de buggy hebben gezet, slaapt. De fles van de jongste is inmiddels leeg en hij begint ook lekker te doezelen. We beginnen bijna weer te genieten van onze rust. Maar dat heeft onze oudste snel in de gaten en die probeert daar letterlijk met zijn stok een stokje voor te steken. Een buggy met een stok tussen de wielen rijdt erg lastig.
Rijkdom
Na flink wat gemopper besluit hij dat hij bij papa in de draagzak wil. Hij komt tot rust en heeft alle ruimte om lekker om zich heen te kijken. Ondertussen babbelend over alles wat hij ziet, zie ik bij hem ook de oogjes zwaar worden. Na 10 minuten is ook hij in slaap gevallen. Lang leve het dragen! We vervolgen in alle rust onze weg. Genietend van de natuur om ons heen én drie heerlijk slapende kinderen. Wat een rijkdom!
Draagmemmie
Wil jij ook je draagverhaal delen? Lees dan deze oproep
••Op mamaloublogt.nl maken we soms gebruik van affiliatelinks. Dit betekent dat als jij via die link een aankoop doet, wij daar een commissie voor ontvangen. Dit kost jou niets extra. Daarnaast word ik soms betaald of ontvang ik producten in ruil voor een artikel. Meer informatie vind je in mijn disclaimer. ••
