Ik heb mijn best gedaan om Bas de eerste zes maanden van zijn leven uitsluitend borstvoeding te geven. Die poging is ook deze keer jammerlijk mislukt. De kolf en ik verdragen elkaar, maar zijn geen vriendjes. Als ik aan het werk ben, drinkt hij drie flesjes en het lukt mij om ongeveer anderhalve voeding (en op een goede dag twee) bij elkaar te sprokkelen met kolven. De rest wordt aangevuld met bijvoeding in de vorm van poedermelk. Waarom ben ik dan toch doorgegaan en niet volledig overgestapt op flesvoeding?
Iets met een lange adem, doorzetten en tegen wil en dank. Misschien heeft een bord voor mijn kop er ook wat mee te maken. In elk geval wist ik uit ervaring dat dit moment ging komen. Het moment waarop hij meer wil en nodig heeft dan alleen melk. En het mooiste; over weer een paar maanden hoef ik niet meer te kolven om de productie in stand te houden. Dan kan die rot kolf weer aan de kant. Dan draait het niet meer om niet kunnen of niet lukken. Maar gewoon om de borstvoeding, zonder alle toeters en bellen. Zoals het volgens mij bedoeld is. Zover is het nog niet, maar een mijlpaal is wel bereikt.
Tegenstrijdige adviezen
Net als bij de oudste heb ik ook nu weer gewacht tot de zes maanden grens. Er zijn veel tegenstrijdige adviezen als het gaat om wanneer te beginnen met bijvoeding. Toen hij vier maanden werd, begonnen ze op het consultatiebureau er al over. Ook als ik om me heen kijk, hebben andere kindjes van zijn leeftijd al lang groente en fruit mogen eten. Ondanks, of juist dankzij, mijn twijfel heb ik gewacht. En het is nu zo duidelijk dat hij er echt aan toe is. Meer nog dan pak ‘m beet een maand geleden.
Klaar voor bijvoeding
- hij kan nu een beetje rechtop zitten
- grijpt gericht naar dingen
- brengt dit doelbewust naar zijn mond
- bestudeert ons aandachtig als wij aan het eten of drinken zijn
- imiteert ons door mee te kauwen
Welke vorm bijvoeding
Ja, Bas is er echt klaar voor. Maar ik was niet alleen aan het twijfelkonten wanneer te beginnen, maar ook waarmee te beginnen. Ga ik alles in de blender gooien en pureren tot een onherkenbare massa of ga ik met de Rapley hype mee. Of kies ik, net als de vorige keer, voor een gulden middenweg door te prakken? Eerst wist ik het zeker, ik word eindelijk een beetje bewust bezige moeder en geef hem bijvoeding à la Rapley. Maar past dat wel bij mij, bij ons? Waarom wil ik dat zo graag? Een bewust bezige moeder zijn. Voor mezelf en mijn kind of voor de buitenwereld?
Ik ben er uit! Tenminste… een soort van dan. Ik moet er in elk geval niet zoveel over nadenken. Het heet toch niet voor niets bijvoeding? Is het wel zo belangrijk in welke vorm hij het krijgt? Ik ga het maar gewoon doen. Alles! Rapley als we lekker de tijd hebben, prakken als het zo uitkomt en af en toe zo’n handig potje voor onderweg.
Komende week gaan we ervoor zitten. Een stukje groente en de camera in de aanslag. Maar wat zullen we als eerste aanbieden? Denk je mee?
••Op mamaloublogt.nl maken we soms gebruik van affiliatelinks. Dit betekent dat als jij via die link een aankoop doet, wij daar een commissie voor ontvangen. Dit kost jou niets extra. Daarnaast word ik soms betaald of ontvang ik producten in ruil voor een artikel. Meer informatie vind je in mijn disclaimer. ••
Ik gaf mijn dochter gepureerde wortel ala eerste hapje. Ook na 6 maanden borstvoeding. Ze is nog steeds gek op wortel (ze lust alles!) rapley heb ik 2x geprobeerd en ik heb haar 2x op haar rug moeten slaan/ moeten heimlichen om een stuk uit haar keel te krijgen… Die kokhalsreflex werkt niet altijd fantastisch!!Voor mij nooit meer Rapley!
Wat heftig! Daar ben ik ook een beetje bang voor al schijnt het een beetje erbij te horen (natuurlijk niet in die mate waar jij ervaring mee hebt).
Worteltjes doen het doorgaans goed!
Lekker zoet natuurlijk. Bedankt voor de tip!
Is a la Rapley tegenwoordig een hype dan? Ik heb 9 jaar geleden mijn jongste dochter op die manier bijvoeding gegeven. Bij haar werkte dat prima en het was ook niet veel werk: ze at al snel met de pot mee (zonder kruiden en sausjes).
Bij haar was het een bewuste keuze, omdat ze ook een standvastig flesweigeraar was. Met de Rapleymethode zou ze dan ook zelf in de hand hebben wat ze eet.
Mijn oudste heeft dan weer wel veel gepureerd en uit potjes gegeten. En uiteindelijk zijn het allebei prima eters geworden, dus gewoon lekker blijven doen wat goed voelt! 😉
Ik lees en hoor er zoveel over, maar misschien valt het me nu meer op omdat ik er zelf mee bezig bent. Bedankt voor de tip, ik ga me niet meer zo druk maken en mijn gevoel volgen.
Volgens mij is dat ook het enige dat echt altijd goed is: he gevoel volgen. Wij begonnen met potjes, stapten best snel over naar zelf pureren en geef haar bepaalde dingen gewoon in de hand (zolang het veilig voelt). Ook beetje combinatie van alles dus.
Op je gevoel af gaan als het om je kind gaat. Jij weet als geen beste of hij te veel of te weinig krijgt en jij weet ook wat geschikt is voor hem. Succes 🙂