Er zijn ouders die heel graag hun kindje willen dragen, maar hierin beperkt worden. Dit kan zijn door hun eigen lichamelijke toestand of die van het kindje. Tot voor kort had ik hier nooit bij stil gestaan. Ik vind het bewonderenswaardig dat iemand kijkt naar wat wel kan en zich niet laat kisten door een ogenschijnlijke onmogelijkheid. In een serie van twee blogs wil ik hier aandacht aan besteden. Voor deze eerste aflevering van Als dragen niet vanzelfsprekend is heb ik een aantal dames bereid gevonden hun verhaal met ons te delen.
Onbeperkt dragen
Ik wil je graag voorstellen aan Maaike. Ze wordt morgen 25 jaar en heeft een relatie met Paul. Samen hebben ze een zoontje; Noah van 14 maanden. Maaike heeft het Ehlers Danlos Syndroom, een bindweefselaandoening waarbij onder andere haar gewrichten snel uit de kom gaan en zit hierdoor in een rolstoel. Maaike is draagconsulent en heeft haar eigen onderneming; Onbeperkt Dragen. In november 2015 heeft ze de basisopleiding aan de Trageschule Nederland afgerond en in januari zelfs de gevorderde opleiding gevolgd.
Maaike vertelt: “Door mijn aandoening was het in het begin even zoeken naar wat haalbaar was qua dragen. Mijn schouders gaan snel uit de kom en in het begin kon ik de druk van een geweven doek niet hebben. Omdat een rekbare doek makkelijker te spannen en te knopen is en daarnaast de druk beter verspreid, bleek deze tijdens een consult het meest geschikt voor mij. Omdat een full buckle (edit: draagzak) systeem mij voor het gemak ook wel handig leek, kocht ik tijdens mijn zwangerschap een Kokadi Flip. Na de geboorte van Noah vond ik het knopen in een rekbare doek met zo’n kleintje toch wel spannend en greep ik sneller naar de Flip. Bij het kiezen van een draagzak is het vooral belangrijk om te kijken naar de buikband. Het zit fijner als deze wat soepel is en niet te dik. Ook is het even proberen of je een gesp op je rug kunt verdragen, want deze komt vaak tussen je rug en de rugleuning uit.
Nadat ik wat meer hersteld was van de zwangerschap en de keizersnede, kwam ik erachter dat het dragen met een geweven doek nu wel ging. Ik kan nog een beetje lopen en staan, dus knoop vaak staand af en ga dan zitten. Het is even zoeken op welke hoogte je moet knopen, kusjeshoogte (edit: de ideale hoogte voor een kind in een draagsysteem) staand komt zittend vaak opeens veel hoger uit. Toen mijn zoontje wat ouder werd, knoopte ik hem wel eens zo laag dat hij als het ware bij mij op schoot zat. Als ik zittend knoop, gebruik ik vaak mijn wielen om de doek op spanning te houden. Het is even zoeken naar wat voor jou een fijne manier is om te knopen.
Zodra je kindje ouder wordt, kunnen de beentjes in de weg gaan zitten. Ik ben Noah toen in de ringsling gaan dragen, waarbij ik hem ook zo laag droeg dat hij op schoot zat. Hij schoof dan altijd zelf één beetje tussen mijn benen en de ander langs mijn spatbord. Op die manier sloeg ik niet steeds tegen zijn benen aan tijdens het hoepelen. Nu Noah goed zit en de wereld wil zien, draag ik hem face forward op schoot. De ringsling gebruik ik als riem om ons heen.
Zowel de rekbare als de geweven doek heb ik een maat langer gekocht dan ik nodig zou hebben, zodat ik op mijn buik af kon knopen. Net zoals bij lopende ouders, is het ook voor ouders in een rolstoel heel persoonlijk welk draagmiddel fijn is. Het is belangrijk om te kijken wat de reden van rolstoelgebruik is en of er meer lichamelijke klachten zijn dan bijvoorbeeld alleen een loopbeperking. Ik wil eigenlijk iedereen adviseren om toch contact te zoeken met een consulent, die daadwerkelijk ervaring heeft met het dragen met een lichamelijke beperking. Vraag of ze vaker iemand geholpen hebben met soortgelijke klachten of vraag of ze zich in jouw aandoening willen verdiepen.
Zelf ben ik de opleiding gaan doen omdat ik merkte dat veel consulenten wel zeggen dat ze ervaring hebben met het dragen met een beperking, maar er eigenlijk te weinig vanaf weten en snel denken dat elke draagzak wel goed zal zitten. Ik wil vanuit mijn eigen ervaring, onderbouwd met de kennis die ik vanuit de opleiding mee kreeg, ouders helpen met het zoeken naar de perfecte draagoplossing. Want juist in een rolstoel is het belangrijk dat je je armen vrij hebt, niets is dan zo fijn als een draagdoek of –zak.”
Omdat Maaike bijna jarig is, heeft ze een feestaanbieding. In plaats van € 40,00 kost een onbeperkt consult tijdens de maand april maar € 25,00!
Lees ook: Ergonomisch dragen; het zou de norm moeten zijn
Bekkeninstabiliteit
Een veelvoorkomende klacht van zwangere vrouwen is bekkeninstabiliteit. Sandra is zwanger en heeft een peuter van 20 maanden. Door haar klachten krijgt ze pijn als ze lang in een bepaalde houding loopt, zit of staat, maar ook het dragen van gewicht veroorzaakt klachten. Als je bekkeninstabileit hebt, krijg je als advies mee om niet te tillen.
Sandra vertelt: “Bij de eerste volg je dat advies gewoon op, echter met een peuter van 20 maanden in huis is dat een stuk moeilijker. Mijn ervaring is dat het ergonomisch dragen voor mij makkelijker is dan de wagen duwen of hem laten lopen met als gevolg dat ik hem halverwege een wandeling gewoon zou moeten tillen. Hierbij moet ik wel opletten dat ik rechtloop en ook het gewicht gelijk verdeel over links en rechts. Onze kleine man is inmiddels een bink van 13 kilo maar op deze manier kan ik toch gewoon lekker met hem naar buiten en tegelijkertijd lekker knuffelen. Ik zou dus tegen andere mama’s zeggen; neem je rust dat is wel een hele belangrijke en kijk of het dragen voor jou, net als bij mij, wellicht wel haalbaar is. Ik dacht zelf dat ik het dragen kon vergeten tot ik het uitprobeerde.”
Lees ook: Waarom zou je een draagconsult nemen als je het zelf via YouTube kunt leren?
Fibromyalgie
Fibromyalgie betekent, volgens het Reumafonds, letterlijk “pijn in bindweefsel en spieren”. Fibromyalgie veroorzaakt pijn, stijfheid en vermoeidheid, die chronisch zijn. Ondanks deze chronische ziekte is Wendy een draagmama. Ze vertelt zelf kort over deze ogenschijnlijk non combinatie:
Wendy: “Het beperkt me dat ik niet zo lang kan dragen, maar het geeft me ook weer vrijheid. Ik kan mijn zoontje juist langer dragen dan wanneer ik hem zou vasthouden. Op de arm vasthouden is namelijk zwaarder dan in een draagdoek. Het knopen valt alleen niet altijd mee omdat ik snel zere handen heb. Ook een draagzak aanspannen is dan lastig. Maar mijn man helpt me dan en dat zorgt dat ik toch kan dragen. Omdat mijn zoontje heel erg huilde was dragen echt nodig, dat heeft ons geholpen door die tijd heen te komen.”
Als dragen niet vanzelfsprekend is
Wat mij opvalt aan de verhalen van deze vrouwen is dat ze ondanks een beperking toch een manier hebben gevonden om dat te doen wat ze (in dit geval) graag doen; hun kindje dragen. Ik vind deze verhalen inspirerend en wil ze van harte bedanken voor hun bijdrage aan draagdinsdag! Over enkele weken zal ik in een tweede deel aandacht besteden aan het dragen van een kindje wat een beperking heeft.
••Op mamaloublogt.nl maken we soms gebruik van affiliatelinks. Dit betekent dat als jij via die link een aankoop doet, wij daar een commissie voor ontvangen. Dit kost jou niets extra. Daarnaast word ik soms betaald of ontvang ik producten in ruil voor een artikel. Meer informatie vind je in mijn disclaimer. ••
Ik heb zelf ook het Ehlers Danlossyndroom en had gewild dat ik toen mijn meiden nog kleine meisjes waren al van draagdoeken had gehoord. Mijn schouders zijn juist nog best goed, maar mijn polsen waren al verziekt voor ik moeder werd, wat het duwen van de kinderwagen en dragen van de maxicosi erg zwaar maakte.
Ik denk juist dat zo’n draagdoek dan veel praktischer was geweest in mijn geval.
Jammer zeg, want het klinkt inderdaad alsof het iets voor je geweest zou zijn.
Ik draag dl ook zo vaak als ik kan in een draagzak (mucibi) , ondanks de fibromyalgie en bekkeninstabiliteit. Draagt stukken makkelijker als op de arm. Op de arm zit ze ook niet stil. Krijg wel vaak rare blikken en opmerkingen, omdat ik haar draag, maar een boodschappentas niet kan tillen. Ze snappen het niet.
Jeetje dubbelop dus. Gewicht in een draagdoek is veel anders dan datzelfde gewicht bungelend aan je armen in een boodschappentas, maar toch vind ik het erg knap dat je nog kunt dragen.
Wat mooi zeg dat het toch nog mogelijk is om ook dan je kind te dragen!
Helemaal mee eens!
Top, fijn dat deze mensen ook kunnen dragen.
Mooi dat je dit onder de aandacht brengt! En knap dat deze vrouwen verder kijken dan naar de beperkingen, lijkt me erg fijn voor de kinderen!