Door Raisilyn | Het is tijd… Ja, het is nu echt tijd om afscheid te nemen van het zwanger kunnen zijn. Niet dat ik meer kinderen wil hoor. Zeker niet. Ik ben klaar! Ik heb zelfs het geluk gehad om precies dat te krijgen wat ik wilde. 3 kids! Waarom 3?! Ik heb geen idee misschien omdat wij thuis ook met z’n drieën waren. Ik weet het niet. Compromis was trouwens 2. Mijn man wilde maar één. 1 kind. Sorry hoor, dat kon toch echt niet! Dan ben je als kind altijd maar met je ouders opgescheept. Haha… Nee, dat kon zeker niet. Dus het compromis was 2. Dit was al tijdens de gesprekken om überhaupt te beginnen… Of het allemaal zou lukken, was nog de vraag. En ja hoor, ik heb dik geluk gehad. Niet 2 maar 3 prinsesjes! BAM! Dus ik ben meer dan klaar!
Afscheid nemen van het zwanger zijn
Ik vond zwanger zijn echt fantastisch. Ik had wel kwaaltjes en op een gegeven moment was ik er lichamelijk ook wel klaar mee toen ik de tweeling droeg. Maar vanaf nu zal ik altijd alleen zijn. Ik zal nu niemand meer dragen. Dat vind ik toch best een gemis. Het is heel bijzonder dat je een klein wezentje mag dragen. Dat je daar zo vroeg al contact mee kunt hebben, ‘gesprekken’ mee kunt voeren, kunt voelen… Ja, dat vond ik echt heel mooi! Maar helaas dit gaat niet meer gebeuren. Dus dit is afscheid nemen van… Rouwproces afronden of ben ik maar net begonnen? Dat weet ik nog niet precies. Maar dit mag er zijn.
Voordat ik überhaupt zwanger raakte was me verteld dat ik 2 kinderen zou krijgen. Een meisje en een jongen. Dat heb ik natuurlijk willen geloven en daarom bestonden ze allebei voor mij. Rosalie was er op een gegeven moment, maar Merijn was er ook. Ja, zo heet mijn jonkje! Toen hield ik al van hem. In mijn hoofd was hij er al. Dingen liepen anders en in plaats van Merijn kregen we Milou en Dinthe. Hoe en wat… Ik weet het niet. Maar dit is ook goed!
Merijn; Hij was er, hij is er
Af en toe mis ik mijn jonkje. Dan fiets ik een groep tiener jongens voorbij of ik zie een halfbloed jonkje… Dan denk ik… Hoe zou het geweest zijn? Hoe zou Merijn eruit hebben gezien? Hoe zou het zijn geweest om ook een jongensmoeder te zijn? Het is trouwens nooit een vervelend gevoel! Ik ben dan gewoon nieuwsgierig. Laatst fietste ik naar het werk en ik dacht aan Merijn. Op het werk had ik het met een collega over het weekend en zo en toen kregen we het hierover en dat ik Merijn alleen mis bij tieners maar nooit bij het zien van baby’s. Zegt ze tegen tegen mij: “Misschien is dat juist omdat je zonder dat je het wist zwanger van hem bent geweest.”
OMG! Dat kwam gelijk bij mij binnen. Tranen stroomden over mijn wangen. Niet van verdriet maar van dankbaarheid! Alsof het kwartje viel. Hij was er, hij is er… Mijn jonkje, Merijn 💙 Hoe en wat weet ik allemaal niet precies maar er is meer tussen hemel en aarde. En daar ergens is mijn jonkje ook! Nu denk ik dat hij mij af en toe opzoekt. Dat ik daarom aan hem denk en dat geeft mij een fijn gevoel. Dus stiekem ben ik wel een beetje een jongensmama.
Merijn, Mami stima bo te na luna i bini bek!*
*Merijn, mama houd van jou, tot de maan en terug!
••Op mamaloublogt.nl maken we soms gebruik van affiliatelinks. Dit betekent dat als jij via die link een aankoop doet, wij daar een commissie voor ontvangen. Dit kost jou niets extra. Daarnaast word ik soms betaald of ontvang ik producten in ruil voor een artikel. Meer informatie vind je in mijn disclaimer. ••
Ik vond zwanger zijn ook altijd fijn moet ik zeggen. Het was een bijzondere ervaring. Ik ben heel blij dat ik het mocht meemaken.